Veel reizen

Zaterdag 15 maart.

Op zaterdag rijden er geen vulkaan busjes dus ben ik doorgereisd naar Gisenyi(noordwest puntje tegen congo aan) bij het begin van de vulkanen reeks. De reis erheen ging weer met zo'n bekend busje. Toen ik instapte zaten er al een man of 10 in en lagen er 5 onder om een lager te vervangen van een voorwiel. 5 minuten later reed hij weg, maar stopte meteen weer om nog meer mensen in te laten stappen. Onderweg kon ik kon af en toe de vulkanen rij zien in de verte. Na een slopende rijs van bijna 3 uur in Gisenyi aangekomen waar de vulkaan zeer goed te zien is. Ik hoef er nu niet meer perse heen. Het is hier wel anders, wat is moeilijk te zeggen, maar het is hier bijvoorbeeld blijkbaar gewoon voor een aantal mensen om hard vanuit de verte naar een blanke te roepen, al zie je dan andere mensen verontschuldigend kijken. De mensen hier zijn zeer vriendelijk al eindigd het gesprek hier nu bijna elke keer met het bekende "donné mois cent frank".
Bij het Kivu meer was een echt strand, daar kwamen drie jongens van een jaar of 18 op me af die wel heel graag even Engels wilden spreken. Studenten, een was bezig met een financiele richting. Zo kwamen er wel meer bijna altijd in groepjes.
Alle studenten vertellen dat er maandag examen is, ik hoorde ook zoiets van de juffen, dus dat zal wel landelijk zijn. Op de terugweg keek ik nog eens goed naar de piepende vogeltjes in de palmen, toen zag ik pas dat het vleermuizen waren en veel ook.
Ik bereid me vast voor op een rit naar het volgende hotel, ook aan het Kivu meer maar nu 60 km zuidelijker, ongeveer in het midden. De rit erheen 90 km kronkelen gaat volledig over onverharde wegen maar schijnt erg mooi te zijn.
's avonds Tanglia gegeten, een vissoort hier uit het Kivu meer, als onderdeel van het lopend buffet.

zondag 16 maart.

Nog even genieten van de vulkaan (zie foto). Vandaag wil ik door naar Kubuyi halverwege hat Kivu meer, en op redelijke afstand van Kigali.Na wat informatie te hebben ingewonnen op het plein waar de bussen stoppen hier vlak tegenover hoorde ik dat de bus om 11 of 12 of 13 uur gaat. Nog even wat gerust en toen nog langs de winkels en over de markt. ( zie foto linksboven voor een typisch winkeltje, het vest over de stoel is van MTN de lokale mobiele telefonie, daar kan je opwaarderen vanaf E 0,70)

Tegen 11 uur geïnformeerd, nee hij gaat om 13 uur, na nog een keer gevraagd te hebben was het 14 uur. Toen ben ik maar wat gaan eten, en rond 13u30 bleek de bus er aan te komen. In de rij gaan staan en het was dringen. Plotseling kwam er een man aan die iemand uit de rij haalde en hem een klap verkocht. Niemand reageerde echt of was eerder wat lacherig. Later bleek dit de buschauffeur te zijn die had gezien dat de jongen wel in de rij stond maar niet instapte. De man de achter de jongen stond bleek een stapeltje geld uit zijn borstzakje kwijt te zijn. Na nog wat schermutselingen kon de bus weg en gingen de twee naar de politie. Ik had begrepen dat de busrit van ongeveer 80 km een twee uur zou duren over de zandweg. Dit bleek uiteindelijk 6 uur in beslag te nemen. Vandaar dat er maar een bus per dag gaat.
Onderweg veel kinderen die aan het werk zijn, zie foto linksonder. Daarbij kwam nog dat we 4 politiecontroles hadden onderweg. Hierbij moest iedereen uitstappen inclusief bagage, moeders met kinderen en oudevandagen mochten blijven zitten, dit zou ook gelden voor umusungus, ik ben toch maar elke keer uitgestapt, kon ik even de benen strekken. Alle tassen werden doorzocht, op 'drogue' volgens mijn buurman.
Er werd gezegd dat dit te maken had met de vermeende diefstal, maar er was ook twee maal een controle bij van mutualiteits pasjes. Een viertal die geen boete kon betalen werd gesommeerd terug te lopen, maar tot drie maal toe weer geroepen. Uiteindelijk mochten ze onder politiecontrole meerijden tot de volgende plaats.
Het werd langzaam donker en om 20 uur waren we er eindelijk, gelukkig had ik hier ook wat moto's gezien want het hotel weet ik niet te vinden. Er staat een moto voor een winkel en de bereider zit binnen wat de eten. Hij brengt me graag naar het hotel wat een aardig eindje weg blijkt te zijn. Onderweg vraagt hij of ik wil helpen met een adres in Zwitserland want zijn brief komt aldoor onbezorgbaar terug. Hij is Congolees vluchteling en wil me morgen graag de buurt laten zien. We wisselen telefoonnummers uit.
Het hotel blijkt erg mooi te liggen, alle kamers hebben uitzicht op het meer, een oase van rust. Na wat gegeten te hebben neem ik een warm bad, daarvoor moet wel mijn hak in de uitloop want een stopje is er niet. In de verte hoor ik krekels tsjilpen als vogels en een vissersbootje op het meer pruttelen. Morgen zal ik het eens bij daglicht bekijken.

Maandag 17 maart.
Het water is lekker om te zwemmen, dat was het eerste wat ik deed vanmorgen. Het is hier echt mooi. Uitzicht over het meer vanaf de kamer en het ontbijtterras aan de overkant een aantal eilanden, veel vogels en toen ik mijn ontbijt nam zag ik een soort hagedis, groen maar geel aan kop en staart. Over het water ging een bootje met drie mannen die een lied zongen. Je kan hier blijven kijken. (foto rechtsonder)
Er blijkt hier geen internet te zijn en ik wil vandaag nog wat zaken afwerken, dus ik besluit naar Kigalit te gaan, jammer want het bevalt me hier best. Ik bel mijn moto-vriend Ignatius en die staat er even later. De bus gaat echter pas over twee uur dus ik heb de tijd. Samen met Ignatius eet ik wat in een klein restaurant. Dan hebben we nog een uur en Ignatius vraagt of ik nog wat wil toeren, hij wil me iets laten zien, waarop we de stad uitrijden en naar een hotel van de katholieke kerk. Het ligt op een heuvel met rondom uitzicht over het water. De stad blijkt een groot aantal baaien te hebben. En dit hotel is veel goedkoper, voor de volgende keer misschien. We hebben nog een kwartier om naar de bus te gaan. Bij de weg aangekomen stopt Ignatius: "kijk een eenrichtingsweg we mogen zo niet terug. Wat doen we , de andere kant is 5km om? Ik geef aan dat ik liever rijdt, als blijkt dat de benzine bijna op is. Dus lopen we maar over de weg terug naar het dorp. Ik ben nog op tijd voor de bus en bij de tank laten we nog even een foto van ons maken. Dan komt een welbekende rit in een minibus, nu over asfalt en maaaar 3 uur. Onderweg praat ik wat met mijn buurman, die naar Kigali gaat op zoek naar werk. Dan weer in Kigali. Hier zijn schone kleren, die kan ik goed gebruiken! Als ik daarna ga zitten merk ik dat de vele busjes goed hun werk hebben gedaan.