Adam en Eva

Zaterdag 15 november.
Vrijdag naar Polen vertokken, naar Adam. Of ik kan helpen de communicatie te verbeteren.
Adam heeft ALS, zijn spieren verminderen steeds meer in functionaliteit.
Ik wilde eerst gaan rijden maar ben uiteindelijk met een retour van E30,- gaan vliegen.
Elke keer geniet ik er weer van boven de wolken uit te gaan: de weerspiegeling van de zon in de wolken onder me, met daarnaast
een regenboog, en regendruppels die met 800km/u langsflitsen, en de warme zonnestralen.

Ewa haalde me af van het vliegveld, samen met haar neef Alek, ze kwam meteen op me af, "telepatika" ......

Zoals het hoort moest eerst de inwendige mens worden voorzien, daarna naar Adam gegaan. Hij is dermate verlamd dat geen snelle ractie mogelijk is.
Ik kan geen antwoord vinden op ja/nee vragen, maar zie wel een veranderende gezichtsuitdrukking, lachen, verbazing, verdriet-onmacht zijn goed af te lezen.
Het lijkt me een aardig mens. Zoals alijd is de verwachting hoog en dus ook de spanning. Daarbij komt de hele kennissenkring even kijken.
Aardige mensen, zij staan er op me met de auto van mijn hotel te halen en terug te brengen.
Het is me gelukkig gelukt de fiets van Adam te lenen en heerlijk te fietsen. Fietsen doen ze hier alleen voor ontspanning, niet om van a naar b te gaan en het is zooo gevaarlijk.

Ondertussen word ik volgeladen met Appeltaart, rozijnengebak :( en kaascake en moet ik een uitgebreide lunch in m'n eentje verorberen.
Alek had me gewaarschuwd: voor je teruggaat ben je minstens drie kilo aangekomen.

Adam kan inmiddels met zijn aangezichtsspieren een signaal versturen. Als hoger opgeleide metaal techniker genoot hij er van dat hij zelf een powerpoint presentatie kon bedienen over de bouw van een machine.

Zijn hele familie is werkzaam in de tak van medicijnen, chemie en doctoren. Een jonge arts kwam vandaag kijken en heeft met het systeem geoefend. Hij heeft goed inzicht van de werking en ging meteen op zoek naar nieuwe uitdagingen voor Adam. Vanavond ga ik weer een uurtje oefenen en overdragen.
Morgen de laatste dag met oefeningen en voornamelijk overdragen. Dan maandagochtend nog een laatste korte
overdracht voordat ik weer ga.

Vanmorgen ben ik nog even door de stad gegaan. Het doet me soms denken aan Tsjechie, voornamelijk de brandlucht van de kachels, maar ook aan Afrika, toen ik over een markt liep met kleding, oude schoenen en tweede hands spullen, alles erg op elkaar geprakt.
Een oude man was bezig houten kookspatels te schuren met schuurpapier. Ik kon niet laten er twee van hem te kopen.
Toch ben je niet ver van huis als er ook borden hangen met Randstad en ING. In een boekwinkel kwam ik uit het spaans boek tegen genaamd "Slonje á Breda" Ik moest even kijken, want mijn Hotel heet Brda naar de rivier die hier door de stad loopt.
In de tekst kwam ik "Oldenbarneveld" tegen en "Studený Hollanda" ofwel het koude Holland en plaatjes van Molens.

Ik heb net nog wat broodjes gegeten van gisteren. Staks word ik weer opgehaald om nog een keer te oefenen. 'De weg is echt veeeel te gevaarlijk, we komen je halen hoor!"