Total-loss

Total-loss
Dinsdag:Onze Taiji leraar begint ons te leren kennen en wordt al wat losser. We krijgen oefeningen om europese harken wat meer beweeglijker te maken. Vooral ook veel laag staan.
De vorm die we al kennen wordt verdiept met 'vecht'oefeningen twee aan twee. Er komen journalisten om foto's te maken. Een voorbijgaand gezinnetje blijft geinteresseerd kijken en als ik de man uitnodig om mee te doen doet hij actief een ronde mee.

In de lunchtijd gaan we met een groepje van drie naar een klein zaakje in de straat vlakbij. Daar staan houten klaptafeltjes met plastic krukjes. We eten er rijst uit een stenen schaaltje dat met rijst en al van het vuur komt. Dit is een leuke ervaring en net even anders dan met 14 man aan komen zetten.

Het universitaire programma bestaat uit een lezing over tongdiagnose. De man, eeeh, professor spreekt goed engels en ik verzoek hem vooraf of hij de les graag in het engels wil houden. Dat gebeurd ook en hoewel hij veel voorleest is de uitleg tussendoor goed te begrijpen. Grote hilariteit al we onze tongen mogen laten zien, hij kan er veel van aflezen. Ook hier weer de ene foto na de andere.
Het avondprogramma besluiten we met de hele groep te doen. Chi leidt ons naar een grote bibliotheek, met leesgedeelte en koffiebar. Toen de 14 man daar neerstreek viel het me op dat er al twee blanke jongedames zaten, maar ik kon niet goed zien waarvandaan, ik vermoedde Amerikaanse, toen er over sprak zei een van de dames:"Hee zij lijkt welk erg op het vriendinnteje van mijn neefje" En terwijl ze dat zei kwam het meisje op ons af: "Hee jij lijkt wel op tante" Hoe een grote wereld klein kan zijn.
Daarna hebben we met de hele groep, sjouwend met boeken, posters, meridiaantekeningen flessen water en veel meer, gesamenlijk gegeten en gingen we met de bus terug naar het hotel.

Woensdag
Het ritme begint te wennen en ik raak al helemaal gewend aan elke dag 30oC!
In de vrije middagtijd meteen met mijn kamergenoot in de bus naar de universiteit gestapt met het doel een halte verder te gaan, echter daar kwam een lange tunnel tussendoor en we kwamen in een compleet ander deel van de stad, Vijf haltes verder zijn we uitgestapt en konden we genieten van allerlei kleine steegjes met huizen van veel etages, kleine winkeltjes, binnenpleintjes etc. onvergetelijk. We aten een broodje uit de hand. Op de terugweg wilde mijn kamergenoot een foto maken van een theedrinkende man en dat mocht. Och dacht ik, dan bestel ik er wat en wees op een klein deegbolletje zoals we dat ook wel in het centrum kochten. Mijn kamergenoot bestelde er ook één maar een en even later kregen we ieder een grote kom met garnalen soep, vermicelli deegbollen en daarbij nog thee. Meer dan voldaan gingen we terug om te kijken of we de bus nog konden vinden. Dit viel erg mee en ruim op tijd waren we weer bji de universiteit. We besloten ieder zijn weg te gaan en evven later kwam ik langs een ruimte de geheel schoon was, met laminaat op de voer, wat kleden en een groep mensen die rustig op de grond zat, het bleek een Yoga ruimte te zijn. Eén begon te wenken en ik wilde eerst doorlopen maar ging toch even naar binnen.
Geheel in gebarentaal en uitbeelding werd me gevraagd op doek letters te maken. Ik schilderde maar wat chineesachtige tekens en iedereen lag dubbel van het lachen om het resultaat. Toen begreep ik pas dat ik de tekst ernaast had moeten overschrijven. Ondertussen was mijn kamergenoot binnengekomen:"hee jij ook hier" Hij kon snel nog wat foto's maken. We kregen allebei een op doek geschilderde tekst mee naar huis.
Later bleek dat zowat de hele groep naar binnen was geroepen maar wij waren de enigen die ook daadwerkelijk waren gegaan.
Daarna gingen we met 14 man naar een foto winkel van 3x4 meter want iedereen moet 5 pasfoto's laten maken voor het universitaire programma. Ik ben al benieuwd welke titel ik zal krijgen. We mogen het terrein op en krijgen een rondleiding langs de beelden van de stichter, de prachtige architectonische gebouwen, prachtige vijvers, parken etc. Daarna gaan we officieel de tempel bezoeken. Als ik een muntje gooi op een rots, net als vele andere mensen, wordt er luid gejuigd als het in een letter blijft hangen: het teken staat voor de wens die me ten goede komt, alleen weet ik nog niet wat het betekent.
's-Avonds eten we met zijn allen in een visrestaurant ik ik mag helpen uitkiezen. Dat is lastig als je niet echt van vis houdt. Uiteindelijk blijken alle gerechten uitermate lekker te zijn. Het is nog vroeg en samen met een medecursiste hebben we dit stadgedeelte nog eens bewonderd en verkend in het donker. Grappig hoe ik me hier net als in Rwanda, en Indonesie, overal zo super op mijn gemak voel, zelfs in donkere steegjes achteraf.
We hebben vier jarigen in de groep, morgen weer één en we kopen een T-shirt als cadeau. Als we terug willen gaan blijkt onze bus niet meer te rijden. Gelukkig weet iemand ons een andere bus te wijzen die ook vlakbij het hotel komt.

Donderdag.
We krijgen Taiji en daarna Push-hands van een andere docent. Tussendoor komt de jarige met een sigarendoos, vol met kaarten. ieder krijgt er één met een wens en een nieuwe naam: Ik heet Tom. Ik maak er "Major Tom" van naar het lied van Bowie, dan heb ik alvast een titel te pakken.
We lunchen weer bij de klaptafeltjes vlakbij het hotel, heerljik buiten onder de bomen.
Daarna krijgen we een lezing over de acupunctuurpunten van het oor, in het chinees. Menigeen heeft moeite met de aandacht als de chinese uitleg wat lang duurt, al is het erg interessant. Het wordt gelukkig aldoor weer goed vertaald.
Na de les besluit ik een even spannend te doen en stap op de nieuwe bus maar dan de andere kant op. Deze blijkt richting het echte stads centum te gaan, in ieder geval met veel grote winkels, wolkenkrabbers, grote hotels, een markt. etc. Alles is hier tot 22u open dus erg gezellig. Ik pak de bus weer terug naar het hotel waar we dineren met 7 personen.
Tijdens de wandeling zien we hoe een brommertje over een gloedniew speelgoedautotje rijdt:de wagen is total-loss. De brommer stopt en begint een discussie met moeders, hij wil 20Y (E2,-) betalen voor de aangerichte schade, maar dat mag hij blijkbaar niet. Pas als hij het geld in vaders hand heeft kunnen stoppen gaat de brommer weer verder. Het jongetje is blijkbaar erg tevreden met zijn nieuw gevormde auto en bekijkt heel geinteresseerd alle stukjes.